Terapia fotodynamiczna (PDT) jest marginalną metodą leczenia onkologicznego, stosowaną głównie w przypadkach nowotworów skóry. Prace nad jej udoskonaleniem i rozwojem podjęli doktoranci z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Technika polega na dostarczeniu do komórek nowotworowych nietoksycznej substancji chemicznej (tzw. fotosensybilizatora, fotouczulacza), która pod wpływem światła przechodzi w stan wzbudzenia a następnie emituje skumulowaną dawkę energii do guza, powodując jego obumarcie. W Polsce jedynym lekiem dopuszczonym przez Ministerstwo Zdrowia do terapii fotodynamicznej jest Metvix (aminolewulinian metylu). Na świecie obecnie testuje się pod tym kątem wiele różnych związków chemicznych. Sensybilizator jest dostarczany do guza drogą podania dożylnego. Światło, zwykle laserowe o odpowiedniej długości fali, dozuje się bezpośrednio na nowotwór z zewnątrz lub, przy głębiej położonych guzach, za pośrednictwem światłowodów.
W realizowanym w Krakowie projekcie chodzi o możliwość szybkiej oceny skuteczności metody fotodynamicznej celem oszczędności jakże ważnego w chorobie nowotworowej czasu.
